Etiopatogeneza cellulitu

Etiopatogeneza cellulitu to inaczej przyczyny i mechanizmy powstawania pomarańczowej skórki. Ta jest zjawiskiem niezwykle powszechnym. Podaje się, że na cellulit cierpi każda kobieta, nie u każdej z pań jednak pomarańczowa skórka jest widoczna od razu. Trudno ją dostrzec, jeśli znajduje się w I lub II stadium rozwoju. Dowiedz się więcej o etiopatogenezie cellulitu.

Cellulit to inaczej włókniejące zwyrodnienie tkanki łącznej. Najprościej mówiąc, cellulit określa się jako nieprawidłowe rozłożenie tkanki tłuszczowej. Pomarańczowa skórka uznawana jest za defekt kosmetyczny. Jego występowanie ma podłoże hormonalne, może być wynikiem nieprawidłowego krążenia, zaburzeń genetycznych czy niezdrowego trybu życia.

Cellulit, gdzie występuje?

Cellulit najczęściej umiejscawia się w dolnych partiach ciała, to jest na udach, pośladkach, biodrach, w przyśrodkowej części kolan, w okolicach łydek i kostek. Pomarańczowa skórka może również pojawiać się na plecach, brzuchu, ramionach czy rękach.

Typy cellulitu

Cellulit może przybierać różne formy. Medycyna estetyczna dzieli go na:

• cellulit twardy, czyli głowie ten występujący u młodych kobiet, regularnie ćwiczących i zdrowo się odżywiających; w przypadku cellulitu twardego tkanka podskórna jest jędrna i nie zmienia się wraz z pozycją ciała; pomarańczowa skórka widoczna jest przy ujęciu fałdu skórnego;  cellulitowi twardemu towarzyszą często rozstępy;
• cellulit miękki – pojawia się u mało aktywnych kobiet i jest wynikiem słabego napięcia i wiotkości mięśni; ten typ cellulitu pojawia się również u kobiet, które gwałtownie schudły; cellulit miękki widoczny jest przy zmianie pozycji ciała;
• cellulit obrzękowy – to najczęściej występująca postać pomarańczowej skórki; jej objawy to wzrost objętości tkanek kończyn dolnych, ich bladość i cienkość; bardzo często cellulitowi obrzękowe towarzyszy ciężkość nóg;
• cellulit mieszany – objawia się występowanie różnych rodzajów cellulitu na różnych powierzchniach ciała.

Oprócz tego, że cellulit dzieli się na różne rodzaje, to występuje też w różnych stopniach zaawansowania. Wymienia się  stopnie cellulitu, z których dwa pierwsze nie są widoczne gołym okiem.

Etiopatogeneza cellulitu – o co chodzi?

Etiopatogeneza cellulitu to proces powstawania pomarańczowej skórki. Należy pamiętać, że powstawanie cellulitu jest zjawiskiem długotrwałym i złożonym. Wpływ ma nie ma wiele zaburzeń wielotkankowych. Obejmują one tkankę podskórną, tkankę tłuszczową, tkankę łączną oraz układ limfatyczny i krwionośny.

Etiopatogeneza cellulitu – zaburzenia w tkance łącznej

Przy powstawaniu cellulitu dochodzi do granulacji i zbijania się w bezpostaciową substancję włókien tkanki łącznej, naczyń krwionośnych oraz przegród łączących. Jako przyczynę tego stanu rzeczy podaje się wpływ estrogenów. Powodują one nadmiar płynu śródtkankowego, który doprowadza do zmian w komórkach tłuszczowych. Płyn ten uciska naczynia i zaburza mikrokrążenie, co prowadzi do niedotleniania tkankowego. Za mało ilość tlenu w tkankach powoduje  tzw. kaskadę beztlenową i wzrost syntezy kwasy mlekowego, który wpływa na zwiększenie syntezy kolagenu. W praktyce oznacza to zwiększenie ilości włókien tkanki łącznej w obrębie tkanki podskórnej i naczyń włosowatych.

Etiopatogeneza cellulitu – zaburzenia mikrokrążenia

W wyniku zaburzeń mikrokrążenia dochodzi do nieprawidłowej pracy naczyń włosowatych tętniczych, naczyń limfatycznych i żylnych. Może to prowadzić do wzrostu ciśnienie sródwłośniczkowego, spadku ciśnienia osocza, wzrostu ciśnienia w płyny tkankowego oraz spadku przepływy limfy, co powoduje obrzęki.