Press "Enter" to skip to content

Diagnostyka cellulitu

Diagnostyka cellulitu nie jest trudna. W większości przypadku pomarańczową skórkę można zdiagnozować samodzielnie w domu. Warto jednak wiedzieć, że diagnostyka cellulitu może być też przeprowadzona przez profesjonalistę. W gabinecie kosmetycznym czy medycyny estetycznej dowiesz się nie tylko, że cierpisz na cellulit, ale i poznasz jego rodzaj, typ, stopień zaawansowania oraz proponowane metody leczenia. Poznaj sposoby diagnostyki cellulitu.

Wiele kobiet zna sposób ręcznej diagnostyki cellulitu. Jest on niezwykle popularny, prosty i możliwy do wykonania samodzielnie w domu. Niestety nie jest on dokładny. Diagnostyka cellulitu przeprowadzona w domu nie zawsze jest dokładna. Stąd też czasem warto udać się po pomoc do specjalisty.

Diagnostyka cellulitu: test ręczny

Najczęściej diagnostyka cellulitu obejmuje test ręczny, który wykonuje się samodzielnie w domu. Polega on na obejściu kawałka (fałdu) skóry na udzie, brzuchu lub pośladkach i mocnym ściśnięciu jej. O tym, że cellulit występuje, świadczą zniekształcenia uwidaczniające się podczas badania. Przy tej metodzie diagnostyki cellulitu mogą ujawnić się grudki, fałdki, zagłębienia, bruzdy, obraz materacowy oraz pomarańczowa skórka. Test ręczny można przeprowadzić samodzielnie w domu. Pomaga on wykryć cellulit w bardzo wczesnej fazie Badanie najlepiej wykonywać przy dobrym oświetleniu i dokładnie obejrzeć zmiany w strukturze skóry.

Diagnostyka cellulitu: termografia

Zaawansowana diagnostyka cellulitu obejmuje termografię, czyli ocenę temperatury powierzchni skóry. Ta metoda diagnozowania cellulitu pozwala określić aktywność mikrokrążenia. W czasie badanie wykorzystuje się różnice temperatur pomiędzy skórą zdrową a zniekształconą. Temperatura skóry jest niższa w miejscach dotkniętych cellulitem, co oznacza, że występują problemy z krążeniem.

Aby prawidłowo wykonać tomografię, należy zadbać o utrzymanie niezmiennej temperatury otoczenia. Samo badania wykonuje się na dwa sposoby. Pierwszy z nich polega na zastosowaniu specjalnych ciekłokrystalicznych folii, które świecą w przedziale między 28 a 31,5 stopni Celsjusza. Temperatura 28 stopni barwi folie na żółto lub brązowo, a 31,5 stopni na niebiesko. Druga metoda wykonywania termografii polega na użyciu giętkiego czujnika zbudowanego z termoczułych kryształków. Czujnik przykłada się do skóry, a na nim pojawia się tzw. mapa kolorów, która odpowiada różnicą temperatur pomiędzy powierzchnią skóry a czajnikiem. Na podstawie tego można prosto określić stopień zaawansowania pomarańczowej skórki.

Ta metoda diagnostyki cellulitu jest  nieszkodliwa i bezpieczna. Trzeba jednak pamiętać, że badanie mogą zakłócić różne czynniki, które wpływają na zmianę temperatury powierzchni ciała. Może to zafałszować wyniki. Do takich czynników zalicza się: gorączkę, opalanie, menstruacje czy palenie papierosów.

Diagnostyka cellulitu: ultrasonografia

Ultrasonografia to metoda, która pozwala dokładnie ocenić tkankę podskórną. W czasie badania sprawdza się jej grubość, występowanie obrzęków oraz guzków. Przy wykonaniu badania z przystawką Dopplera to można również ocenić krążenie krwi i limfy. Ultrasonografia daje najlepsze i kompensowane wyniki, a także umożliwia rozpoznanie zmian w tkance podskórnej łącznej i w krążeniu.

Diagnostyka cellulitu – jakie metody zastosować?

Oprócz wyżej wymienionych sposobów do diagnostyki cellulitu może również zastosować:

  • badanie antropometryczne – jest to nieskomplikowane badanie, które obejmuje pomiar wagi, wzrostu, obliczenie BMI, pomiar obwodu ciała; pomaga to ocenić stopień otyłości oraz rozmieszczenie tkanki tłuszczowej; badanie to jednak nie pokazuje, jaki jest stopień zaawansowania pomarańczowej skórki;
  • metoda oporu bioelektrycznego – umożliwia on określenie procentu tkanki tłuszczowej i mięśni w organizmie, a także mów,i ile znajduje się w nim wody; metoda ta jednak nie pozwala określić zmian zachodzących w tkance łącznej i podskórnej ani zaburzeń krążenia;
  • wideokapilaroskopia – w celu zdiagnozowania cellulitu przykłada się sondę do skóry, a na ekranie obrazuje się wygląd naczyń skóry; obszary objęte cellulitem objawiają się jako te gorzej ukrwione;
  • tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny – za pomocą tych badań można dokonać pomiarów tkanki łącznej, ale nie można ocenić mikrokrążenia;
  • xerografia – pozwala na ocenę poszczególnych grubości warstw skóry, ale nie pozwala na ocenę mikrokrążenia;  trzeba jednak pamiętać, że ta metoda diagnozowania cellulitu nie jest to najbezpieczniejsza; wynika to z tego, że w jej trakcie wykorzystuje się promieniowanie, co może wpływać negatywnie na organizm;
  • badanie histopatologiczne – jest to inwazyjna metoda, ale pozwala na dokładne określenie zmian; nie jest ona często stosowana i wykorzystywana jedynie do diagnozowania cellulitu.

Aby zdiagnozować cellulit, należy przeprowadzić ocenę wizualną. Zwracając się po pomoc do specjalisty, należy liczyć się też z tym, że przeprowadzi on szczegółowy wywiad i badanie specjalistycznym sprzętem. W czasie diagnozy można usłyszeć pytania o rodzinne występowania cellulitu i otyłość, cukrzyca, kłopoty z wydolnością krążeniową itp. Ważna będzie również liczba porodów  ciąż. Lekarz zada także dodatkowe pytania na temat okresu dojrzewania, pierwszej menstruacji, zażywania leków hormonalnych w tym tabletek antykoncepcyjnych oraz stylu życia. Wszystko to pomoże ocenić nie tylko, czy cellulit występuje, ale i w jakim stadium się znajduje i jak go skutecznie leczyć.

[Głosów:11    Średnia:2.7/5]

Be First to Comment

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *